The Queen of Nothing – Holly Black

Wauw, wat een einde aan deze serie! The Queen of Nothing, het derde en laatste deel van de The Folk of the Air-trilogie van Holly Black, heeft me van begin tot eind in zijn greep gehouden. Na alle twists en turns in de vorige delen (The Cruel Prince en The Wicked King), wist ik niet zeker of dit boek kon voldoen aan mijn torenhoge verwachtingen. Maar geloof me: Holly Black stelt niet teleur.

We volgen Jude, die na de schokkende gebeurtenissen aan het einde van The Wicked King probeert haar plek terug te vinden in de wereld van Elfhame. Jude is zo’n personage dat ik tegelijkertijd wil omhelzen en door elkaar wil schudden – ze is slim, meedogenloos en zo heerlijk complex. En laten we eerlijk zijn: de chemie tussen haar en Cardan is een van de redenen waarom deze serie zo verslavend is. Hun relatie blijft ook in The Queen of Nothing spannend en vol emotionele lagen.

Wat ik geweldig vond in The Queen of Nothing

De wereld van Elfhame blijft prachtig beschreven. Holly Black weet precies hoe ze de magie, de duisternis en de intriges tot leven moet brengen. De politieke spelletjes, de onverwachte plotwendingen en de dynamiek tussen de personages maken dit boek tot een echte pageturner. Ook vond ik het mooi hoe Jude’s persoonlijke groei centraal staat; ze leert om zowel haar kwetsbaarheid als haar kracht te omarmen.

Maar er zijn ook wat kleine kritiekpuntjes:

Het tempo van het verhaal ligt ontzettend hoog. Aan de ene kant is dat fijn, want je vliegt door de bladzijden. Aan de andere kant voelt het soms alsof belangrijke momenten niet de ruimte krijgen die ze verdienen. Vooral het einde, hoewel spannend, wordt vrij snel afgehandeld, waardoor de climax iets minder impact heeft dan je zou hopen.

Ook had ik graag meer willen zien van personages zoals Taryn, Vivi en Grima Mog. Ze hebben hun momenten, maar blijven een beetje op de achtergrond, terwijl hun verhaallijnen veel potentie hadden. En eerlijk is eerlijk: Cardan krijgt in dit deel minder aandacht dan ik had verwacht. Zijn groei en emoties voelen wat minder diepgaand, wat jammer is na hoe fascinerend hij in The Wicked King werd neergezet.

Conclusie:

The Queen of Nothing is een waardige afsluiter van een fantastische serie. Het heeft alles wat ik zoek in een fantasyboek: spanning, romantiek en een vleugje duisternis. Ja, er zijn wat kleine dingen die beter hadden gekund, maar dat neemt niets weg van mijn liefde voor dit verhaal. Als je van faeries houdt (en wie doet dat niet?) en nog niet aan deze trilogie bent begonnen, dan mis je echt iets bijzonders.

Heb jij The Folk of the Air al gelezen? Of staat het nog op je TBR? Laat het me weten in de reacties!