TJ Klune – Het weeshuis in de Azuurblauwe zee

Soms kom je boeken tegen die je helemaal omarmen met hun sfeer, personages en wereldopbouw. Een weeshuis in de azuurblauwe zee en Ergens in de azuurblauwe zee van TJ Klune waren precies dat: warm, magisch en ontroerend. Hoewel ik ze prachtig vond, had ik af en toe moeite met het trage tempo en de lange hoofdstukken. Maar eerlijk? De charme en hartverwarmende boodschap maakten veel goed.

Het weeshuis in de azuurblauwe zee gaat over Linus Baker, hij is inspecteur bij het Ministerie Van Toezicht Magische Jongeren. Hij bezoekt weeshuizen en controleert of het goed gaat met deze magische kinderen. Op een dag wordt hij op een uiterst geheime missie naar wel een heel bijzonder weeshuis gestuurd, met 6 heel bijzondere magische jongeren en een wel heel bijzondere directeur. Hij is een maand op het eiland en gaandeweg laat hij zijn vooroordelen varen en komt in een grote tweestrijd. Moet hij de ambtelijke regels of zijn hart volgen?

Over Ergens in de azuurblauwe zee ga ik niet teveel vertellen, want dat zou misschien al wel wat verklappen over de afloop van het eerste boek.

Een betoverende wereld aan de Azuurblauwe zee

Klune weet als geen ander hoe hij een wereld tot leven moet brengen. De beschrijvingen van het eiland, de zee en het weeshuis waren zó levendig dat ik me er echt kon wanen. Zijn schrijfstijl is poëtisch en gedetailleerd, waardoor alles haast filmisch aanvoelt. De personages zijn stuk voor stuk uniek en goed uitgewerkt. Ze voelen echt, met al hun eigenaardigheden, kwetsbaarheden en humor.

Traag, maar de moeite waard

Het grootste struikelblok voor mij was het tempo. De hoofdstukken waren lang en soms voelde het alsof de vaart uit het verhaal verdween. Niet per se een minpunt, maar je moet er wel even voor gaan zitten. Dit zijn geen boeken die je ‘even snel’ uitleest, maar verhalen die je langzaam moet laten bezinken.

Anti-Rowling, maar toch bekend terrein

Tijdens het lezen vond ik een bepaald karakter in Ergens in de azuurblauwe zee onwijs lijken op een zeker roze karakter in Harry Potter. Echter wist ik toen nog niet dat TJ Klune zich profileert als anti-Rowling. TJ Klune wordt dus vaak gezien als het tegenovergestelde van J.K. Rowling, en ik snap nu wel waarom. Zijn boeken vieren inclusiviteit en liefde in al hun vormen.

Conclusie aan de Azuurblauwe zee

Ondanks het trage tempo en de lange hoofdstukken vond ik deze boeken betoverend. De wereld, de personages en de thema’s blijven nog lang in je hoofd zitten. Als je houdt van sfeervolle, gelaagde verhalen waarin liefde en acceptatie centraal staan, dan zijn deze boeken absoluut een aanrader! Ik ga ook zeker meer van zijn boeken lezen.

Wat vond jij van het boek? Laat het weten hieronder in de reacties. Mocht je me om een andere reden willen benaderen, stuur me dan even een berichtje via de contact-pagina.